Chapter 64 "Uważaj, bo ci tak zostanie"

Chapter 64

"Uważaj, bo ci tak zostanie"

ROZDZIAŁ OCZAMI JAREDA LETO

+18

Okropny dźwięk wyrwał mnie ze spokojnego snu. Nieprzytomnie skierowałem dłoń w stronę źródła tego hałasu, lecz nie mogłem na nie trafić. Zdenerwowany w końcu otworzyłem oczy i ujrzałem migającą oraz wibrującą na wszystkie strony blackberry. Próbują ją złapać, zrzuciłem z szafki kilka rzeczy, ale w końcu ją dopadłem. Wyłączyłem muzykę, a raczej „muzykę” i przetarłem oczy.

 Byłem zmęczony, jak cholera, do tego bolał mnie kark nie wiedzieć czemu. Potarłem obolałe miejsce i zerknąłem na przestrzeń obok mnie. Była pusta, wręcz wyglądała jakby nikt nigdy w niej nie przebywał. Zdziwiony zacząłem sobie przypominać to co się działo w nocy, lecz… może to był sen? Ponoć można śnić o takich orgazmach o jakich się nawet nie marzyło. Jasna cholera! A ja przez chwilę myślałem, że to działo się naprawdę...

 Wziąłem do ręki telefon i zobaczyłem, że jest 9 rano. Całkiem późno jak na mnie, ale w końcu jeden z wolniejszych dni. Tylko 3 wywiady i koniec na dziś, jeśli nie liczyć imprezy wieczorem. Pozwiedzam w takim razie miasto.

 Nagle zamarłem, gdy usłyszałem otwierane drzwi, jednak nie od pokoju, a łazienki. Wyszła z nich kobieta o figurze modelki, hebanowych włosach układających się w łagodne fale i długich, jak do sufitu, nogach. Do tego była w samej bieliźnie. Jej fioletowe figi podkreślały płaski brzuch, a koronkowy stanik robił z jej piersi dwie niesamowicie kształtne kule. Chyba nadal śnię. Kobieta widząc, że nie śpię, ruszyła wolnym krokiem w moją stronę, zatrzymując się dopiero przy łóżku.

- Dzień dobry!- przywitała się z radosnym uśmiechem.

- Wiesz… myślałem, że to sen.- odpowiedziałem przyglądając się jej kształtnym piersiom.

Francuzka zaśmiała się, odchylając leciutko do tyłu głowę, co mnie rozczuliło. Dokładnie tak samo robiła Evelyn, jeszcze gdy mnie kochała.

 Przerzuciłem nogi za krawędź łóżka i rozszerzając je, pociągnąłem ją do siebie, tak że usiadła mi na moim lewym udzie. Przybliżyłem twarz do jej piersi i przygryzłem przez materiał stanika jeden z jej sutków. Dziewczyna pisnęła, a ja zacząłem pieszczenie jej piersi. Gdy miałem już przenieść swoje usta na drugą, ona położyła mi swoje dwa palce na ustach. Zdziwiony odchyliłem głowę, a ona wtedy zsunęła się z mojej nogi i uklęknęła przede mną, tak że jej twarz znajdowała się na wysokości mojego penisa. Wsparłem się rękoma o łóżko widząc, że chce zrobić mi dobrze. Seks oralny to część której ja osobiście nie lubię robić, ale to tylko dlatego, że nie znalazła się taka kobieta, której mógłbym go zaserwować, jednak sam uwielbiam gdy dziewczyny skupiają się na moim kroczu, obdarowując je pocałunkami i nie tylko. Zacisnąłem mocniej palce na prześcieradle, by poczuć jak wypływa ze mnie nasienie prosto do buzi tej Francuzki. Zdziwiony zobaczyłem, jak brunetka połyka je nawet przez chwilę się nie krzywiąc, co było dla mnie nie małym szokiem. Zazwyczaj dziewczyny wypluwały je, albo przynajmniej na ich twarzach pojawiał się grymas, gdy musiały je przełknąć. A u niej nie.

 Boże, jestem pełny. W życiu nie było mi tak dobrze, jak w ciągu ostatnich kilku dni. Opadłem plecami na materac wpatrując się w sufit. To jednak nie był sen. Odwróciłem głowę w bok czując po mojej prawej stronie zapadający się materac. Kobieta siedziała na łóżku z założonymi nogami przypatrując mi się z uśmiechem. Przypomniałem sobie, że jej druga pierś została pominięta w pieszczotach, więc złapałem ją w pasie i przygwoździłem swoim ciałem do materaca.

- Wybacz mi, że ciebie pominąłem.- powiedziałem do piersi kobiety.

- Jesteś walnięty!- zaśmiała się brunetka.- Zostaw mnie napaleńcu. Masz za półtorej godziny wywiad!

- Wywiad nie zając, nie ucieknie.- powiedziałem masując jej lewą pierś, a na ustach kobiety składając wyrazisty pocałunek.

- Nie wierzę w to co teraz powiedziałeś.- mruknęła zadowolona  z pieszczot, które jej serwowałem.

- Sam w to nie wierzę.- zaśmiałem się.

- Jared, weź się idź ubierz, a nie świecisz mi tu nagością i… zostaw moje piersi w spokoju!- pisnęła ze śmiechem, gdy zębami odchyliłem materiał stanika.- Idź się umyj i ubierz!

Prychnąłem wstając z niej i grając obrażonego ruszyłem w kierunku łazienki. Przed drzwiami stanąłem i popatrzyłem na kobietę, która położyła się na boku szczerząc swoje równe zęby w moim kierunku. Nie powiem, wyglądała cholernie seksownie. Puściła mi oczko, a ja podniosłem brodę do góry i z miną „pana i władcy” wszedłem do mniejszego pomieszczenia.

 Zamknąłem za sobą drzwi, po czym stanąłem przed umywalką z lustrem. Widząc swoje odbicie zacząłem głośno się śmiać. Facet naprzeciwko mnie miał fryzurę, jak… hym… Brian Molko w teledysku do ‘Special K’. przydługie już brązowe włosy sterczały mi zamiast do góry jak zawsze, to na boki. Nie powiem, wyglądałem mega zabawnie w takiej ekstrawaganckiej fryzurze.

 Przeciągnąłem się, aż nie usłyszałem strzyknięcia w kościach i wszedłem pod prysznic. Ustawiłem wodę na ciepły strumień i odczekując chwilę, gdy ta lodowata spłynie, wszedłem pod niego. Namydliłem całe swoje ciało i nałożyłem na dłoń szampon. Moje biedne włosy tyle już przeszły, że na ten rok nie szykuję im niczego w stylu cyklamenowego irokeza czy  cyjanowych włosów. Okrężnymi ruchami spieniałem płyn, masując przy tym skórę głowy.

- Jared! Spóźnisz się i wszystko będzie zrzucone na mnie!- rozległ się krzyk z sypialni.

Jeszcze większy uśmiech rozpromienił moją twarz. Oh warto się spóźniać z takiego powodu. Jednak czym prędzej spłukałem letnią wodą pianę i wyszedłem na suchy ręcznik. Założyłem czystą bieliznę i korzystając z wyposażenia łazienki, zacząłem suszyć włosy. Wiem, że to je niszczy, ale wolę obecnie się nie rozchorować. Tylko przeziębienia mi brak do kolekcji moich problemów ze zdrowiem.

 Już gotowy wyszedłem po spodnie i koszulkę, jednak widok który zastałem wmurował mnie w ziemię. Fancy była odwrócona do mnie tyłem, w długich obcisłych jeansach, które z wielką dokładnością opasały się na jej zgrabnych pośladkach. Gdy się odwróciła w moją stronę, dopiero wtedy zauważyłem górę jej stroju, a mianowicie beżowy wełniany sweter  z idealnie skrojonym dekoltem. Byłem zachwycony tym, jak ta kobieta potrafi się ubrać. Na szyi zaś miała złoty wisiorek z koniem, a na uszach złote okrągłe kolczyki, które komponowały się z jej niedbale spiętymi włosami. Całości dopełniał lekki makijaż, który dodawał jej uroku.

 Zacisnąłem zęby czując jak mój wiecznie nie wyżyty przyjaciel twardnieje.

- Jared, uspokój hormony, to tylko wywiad.- mruknęła dziewczyna przechodząc obok mnie najpierw patrząc na moje krocze, a później puszczając mi oczko.

Bezczelna! Nie dość, że prowokuje, to potem strzela takimi tekstami. Westchnąłem i starając się zignorować ucisk w bokserkach, założyłem spodnie, koszulkę i bluzę. Rozejrzałem się po sypialni, czy czegoś nie zapomniałem i zabierając moją komórkę, którą udało się odratować po wysuszeniu jej, podałem ramię pannie Wright i wyszliśmy na hotelowy korytarz.

 Czas na śniadanie, a obydwoje po takiej nocy byliśmy głodki jak wilki. Jako że byliśmy na 2 piętrze, zdecydowaliśmy się iść schodami na parter, gdzie była sala śniadaniowa. By jednak do niej wejść, trzeba było przejść obok wind, przy których spotkaliśmy Braxtona z Timem.

- No, no! Ta Fancy to ci służy.- zaśmiał się Latynos.

- Pięknie wyglądasz.- zwrócił się do Francuzki Kelleher.

Oni jednak widząc mój wzrok, szybko weszli do windy, a my do pokoju śniadaniowego. Większość stolików była zajęta, więc zdecydowaliśmy się usiąść w kącie pomieszczenia. Z jednej strony mieliśmy ciszę i spokój, bo stolik był odosobniony, ale z drugiej było od niego daleko do szwedzkiego bufetu oraz kelnerów, którzy głównie chodzili po bardziej zatłoczonej części.

 Poprosiłem Fancy, by chwilę posiedziała przy stoliku, gdyż zauważyłem nowoprzybyłych chętnych, którzy już czatowali na nasze miejsce, a sam udałem się po sok z pomarańczy. Gdy tylko postawiłem naczynie z cieczą na stoliku, tym samym dając znać, że jest zajęty, podałem dłoń brunetce i poszliśmy nałożyć sobie śniadanie. Siadając przy stoliku z pełnymi talerzami zamówiliśmy kawę, choć tego dnia akurat nie była nam potrzebna.

- Wiesz co, oni pasują do siebie.- powiedziała Francuzka patrząc za mnie.

Nie wiedząc o kim ona mówi, zerknąłem przez ramię i odszukałem parę, którą Wright miała na myśli. Przy stoliku w linii prostej od nas siedział Shannon razem z Renatą. Zdziwiony odwróciłem się przyglądając się tej dwójce. Blondynka musiała wpaść albo wczoraj wieczorem, albo dzisiaj rano. Ciężko było wywnioskować, ale stawiałem na wczorajszy wieczór. Shannon zaczął… promienieć szczęściem odkąd się zjawiła. Nie dość, że powoli zmieniał swoje nawyki dla tej kobiety, to jeszcze jego humor ulegał całkowitej zmianie w jej towarzystwie. Z jednej strony bardzo byłem wdzięczny tej kobiecie, że tak rozwesela mojego brata, jednak z drugiej, słuchanie go jęczącego o dystansie i tęskniącego za nią… istna katorga. Kocham go, ale niektórych rzeczy nie jestem w stanie po prostu znieść. Jednak teraz był radosny, śmiał się i cieszył z tego, że ona jest obok niego. Od kiedy dowiedział się wraz ze mną o mojej chorobie, ani razu nie widziałem go takiego, a teraz… Jakby o tym wszystkim zapomniał. Ona odciągała go od tych myśli, odstresowywała.

- Co robimy dzisiaj?- usłyszałem pytanie z ust mojej partnerki.

- Hym… wieczorem jesteśmy zaproszeni na imprezę.- odpowiedziałem odwracając się do kobiety.

- A jakiego rodzaju to impreza?

- Coś w rodzaju bankietu. Ubierz się elegancko.

Po tej krótkiej rozmowie, zabraliśmy się za nasze jedzenie. Sama obecność Fancy sprawiała, że chciało mi się żyć, a zatem także jeść. Nawet nie wiem kiedy  pochłonąłem kolejnego wegańskiego naleśnika z warzywami w środku. Po skończonym posiłku, poszliśmy szybko przygotować się do wyruszenia na miasto.

 Najpierw miałem wywiad dla Kerranga, ale jako że miał trwać maksymalnie 40 minut, poprosiłem dziewczynę, by ze mną została w studiu. Rozsiadłem się na wygodnej, szerokiej kanapie obitej białą skórą i założyłem okulary. Takie już przyzwyczajenie. Obok mnie usiadł mój brat oraz mój przyjaciel Tomo. Po kilku minutach zjawił się też dziennikarz i tak oto rozpoczęło się pytanie o głupoty. Jak koncerty, co z trasą, skąd przerwa.

- A gdzie jest pana córka? Jeszcze niedawno widziałem ją z panem w trasie.- zwrócił się do mnie młody, zaledwie 25 letni chłopak.

- Moja córka? Siedzi w domu i się uczy.- odpowiedziałem zaskoczony tym pytaniem.

- Zostawił pan ją samą w Los Angeles? – zainteresował się.- Samą w domu? Jest pan pewien, że zastanie go całego po powrocie? Wiadomo, młodzież tak już ma, że lubią zaszaleć, gdy rodziców nie ma w domu.

- Słucham? Mam pełne zaufanie do niej i…- urwałem zdając sobie sprawę, że przez moją nieuwagę zostałem wciągnięty na niebezpieczne tory.- Jutro dajemy ostatni występ na tej trasie koncertowej. Jeśli ktoś jeszcze nas nie widział, bądź chce się z nami pożegnać, to ma na to ostatnią szansę. Po tej trasie, którą kończymy za 2 tygodnie robimy sobie długą przerwę.

- Będziecie nagrywać nowy album?

- Nie wiemy jeszcze… wszystko okaże się w swoim czasie. Może nawet 30 Seconds To Mars zrobi sobie przerwę na zawsze.- powiedziałem tajemniczo, lecz po chwili dotarło do mnie, że to bardzo możliwy scenariusz.

Wbiłem wzrok w swoje kolana i zacząłem rozmyślać nad tym co może się stać. Wcześniej umówiliśmy się z chłopakami, że zrobimy sobie długą przerwę, by naładować baterie i w końcu spędzić czas z najbliższymi. A teraz, gdy wszystko tak gwałtownie się zmieniło… Nie wiedziałem co przyniesie przyszłość. Wcześniej poukładałem każdą rzecz w sposób w jaki chciałem by mi pasowała. Jednak po wynikach okazało się, że muszę to zmienić. Jutro było niepewne. W ogóle nie wiedziałem, czy go dożyję. Planowałem po odpoczynku, wrócić do studia, nagrać nowy album i potem znów wyjechać w trasę promocyjną. Jednak przez zaistniałe okoliczności zrozumiałem, że tak to się nie potoczy. Prawdopodobnie, gdybym funkcjonował według tego planu, nigdy nie ujrzałbym na żywo czwartego krążka na półkach sklepowych.

 Poczułem, jak czyjś łokieć wbija mi się w żebra, na co zareagowałem nieznacznym podskokiem. Zerknąłem na Milicevica i zdałem sobie sprawę, że od dobrych kilku minut nie uczestniczę w konwersacji.

- Możecie powtórzyć pytanie?- poprosiłem tym razem zupełnie skupiając się na wywiadzie.

Już do samego końca nie dałem powrócić swojemu mózgowi do tych rozmyślań. Nie chciałem, wolałem skupiać się na reszcie rzeczy, byle tylko nie myśleć o śmierci i moim końcu. Po wywiadzie dostaliśmy 3 godziny wolnego. O 15 mieliśmy się stawić w tym samym miejscu, by udzielić tym razem wywiadu, który będzie nagrywany. Uśmiechnąłem się do mojej asystentki, która dzięki temu, że była ze mną Fancy zyskała trochę wolnego czasu. Nie wiedziałem, gdzie iść dlatego po prostu zadecydowałem, że przespaceruję się z Wright po mieście. Równo o 3 po południu zjawiłem się w wyznaczonym miejscu i dałem 2 pozostałe wywiady. Jeden do telewizji, drugi do radia.

 Rozluźniony tym praktycznie wolnym dniem, wróciłem z brunetką do pokoju hotelowego, by przyszykować się na imprezę, która miała rozpocząć się o 20. Gdy ona poszła się myć i szykować na bankiet, ja włączyłem laptopa i wszedłem na skype’a. Naszła mnie ogromna ochota by porozmawiać z córką, a przy okazji sprawdzić czy dom nadal stoi w całości. Zalogowałem się  i z ulgą zobaczyłem, że Klaudia jest dostępna. Kliknąłem na zieloną słuchawkę, czekając aż odbierze. Gdy tylko jej twarz pojawiła się na ekranie mojego laptopa uśmiechnąłem się. Tęskniłem za tą obrażalską dziewuchą. Przyzwyczaiłem się, że ten niebieskooki dzieciak jest ciągle ze mną, pomaga nam w trasie czy też czasem przeszkadza. Ale jest, by pocieszyć, zganić czy rozbawić.

- Cześć!- przywitałem się z nią.

- A cóż to się stało, że tatuś sobie przypomniał o swojej córeczce, co? A może po prostu chcesz sprawdzić, czy nie urządzamy imprezy i czy dom stoi w całości?- powiedziała, po czym widząc moją minę zaczęła się śmiać.- No co? Ostatni raz rozmawiałam z tobą 1,5 tygodnia temu na skypie.

- Tak dawno?- zapytałem zdziwiony.- Co tam porabiasz?

- Uczę się. Nie zgadniesz na co się w końcu zapisałam!- wykrzyknęła odchylając się do tyłu, by wyjąć coś z szafki w biurku.

Moim oczom ukazała się jakaś biała kartka z krzyżykami, jakimiś tabelkami i napisami. Nie miałem zielonego pojęcia co to jest.

- Kurs prawa jazdy. Jak przyjedziesz to będziesz musiał mi kupić samochód.- zaśmiała się.

- Nie wierzę.- odpowiedziałem zgodnie z prawdą.- Ty w końcu zapisałaś się na prawko? Jakim cudem? Kto cię zmusił?

- No wiesz co!- odparła oburzona.- Sama chciałam, bo inaczej zanudziłabym się na śmierć. Wracaj już, nudno tu bez was.

- A jak Gosia? Jest w domu?- zapytałem zaciekawiony.

- Nie. Pracuje. Ciągle… ale znalazłam sobie koleżankę.

- Kogo? Z uczelni? Poznałaś może kogoś ciekawego, co?- zapytałem z uśmiechem wiedząc, że dziewczyna nie za bardzo lubi spotykać się z ludźmi ze szkoły.

- Hym… studentka fizyki kwantowej.

- Dobra, nie żartuj sobie.- prychnąłem rozśmieszony tym zdaniem, wręcz 100% pewny, że to żart.

- Ale ja mówię serio. To dziewczyna Mata, ale jest bardzo miła. I czasami trochę za mądra dla mnie.

Popatrzyłem na nią z niedowierzającą miną. Moja córka znalazła sobie w dziewczynie, która powinna być jej wrogiem koleżankę. Chociaż patrząc na to jaka ona jest, to wcale jej się nie dziwię. Ma za dobre serce do ludzi. Albo, jak ją znam stosuje metodę „dobrze jest mieć przyjaciół blisko, a wrogów jeszcze bliżej”. Choć.. nie wiem. Darowałaby sobie tego chłoptasia, znajdzie lepszego.

- Jared! Zacięło się to gówno czy masz zawiechę? Grrrr!

- Jestem.- odpowiedziałem patrząc na ekran.- O co pytałaś?

- Co porabiasz? Shannon mi mówił, że Fancy do ciebie wpadła. To prawda?

- Tak.- odpowiedziałem od razu się uśmiechając.

- Widać to po tobie. Uśmiechnięty jesteś i tak radośnie wyglądasz. Nadal jest?- na co pokiwałem głową.- Super! Spałeś już z nią?

Jej bezpośredniość w tym pytaniu po prostu zbiła mnie z pantałyku. Wpatrywałem się w nią, aż sama się zmieszała. To młode jest czasami tak bezczelne w swoich pytaniach…

- Sorry… ale no ciekawa jestem. Tylko uważajcie, by nie zrobić mi rodzeństwa.- zaśmiała się.- Chociaż zawsze marzyłam o bracie. Ale to starszym.- dodała po chwili.

- Wiesz co, idź ty jednak odbij tego Mata, bo zaczynasz pleść bzdury.- powiedziałem z półuśmiechem.- A powiedz jeszcze jak się trzyma Sky?

- Zaczął normalnie jeść i już nie cierpi tak bardzo. A dom stoi w całości i jeszcze nie zorganizowałyśmy imprezy w nim, bo brak czasu, ale nie martw się. Zrobimy to.

- Dzięki za próbę nie stresowania ojca.- prychnąłem ze śmiechem.- Dobra, skoro wszystko w porządku to kończę, bo Fancy zaraz wyjdzie z łazienki, a ja też muszę się przygotować na dzisiejszą imprezę.

- O! To super! Pozdrów ją ode mnie! No i teraz już jestem pewna, że spałeś z nią!

- Zmykaj. Pa!- zakończyłem tę rozmowę z jednej strony zdziwiony wiedzą córki, z drugiej zadowolony że nie muszę niczego potwierdzać słowami.

Wylogowałem się ze skypa i akurat, gdy zamknąłem wieko laptopa, z łazienki wyszła w samej bieliźnie Wright. Zagryzłem dolną wargę i starając się na nią nie patrzeć, przeszedłem obok niej i upewniwszy się, że niczego już nie potrzebuje z łazienki, wszedłem do niej. Szybki prysznic, zmiana bielizny i próba ułożenia włosów. Zapiąłem jedną z moich ulubionych eleganckich koszul po ostatni guzik i wygładziłem materiałowe spodnie. Na koszulę założyłem marynarkę od garnituru i wyszedłem z łazienki.

 Przy stoliku krzątała się Fancy, ubrana w fioletową obcisłą sukienkę, która idealnie uwydatniała jej kształty. Odchrząknąłem i popatrzyłem na nią pytającym wzorkiem. Uśmiechnęła się widząc mnie w tym stroju i podeszła podając srebrno-granatowy krawat. Nie lubiłem takich eleganckich rzeczy, ale z drugiej strony świetnie w nich wyglądałem. Postawiła kołnierzyk od mojej koszuli do pionu i zaczęła mi wiązać krawat na szyi.

- Jak coś mrukniesz, że jest nie tak, lub jakiś niewłaściwy ruch, to cię nim uduszę.- szepnęła kokieteryjnie mi do ucha, mocniej zaciskając materiał.- Co ludzie powiedzą?- zapytała patrząc mi z bliska w oczy.

 Widziałem w nich obawę, ale też jakiś kojący błękitny spokój. Podniosłem delikatnie jej podbródek i złożyłem na jej miękkich podkreślonych ledwo widoczną różową szminką ustach pocałunek. Od razu zauważyłem różnicę w spojrzeniu kobiety, która w mig się rozpromieniła.

- Nie obchodzi mnie to. Po dzisiejszym bankiecie nasi fani będą mocno zawiedzeni. Myślę, że zarówno ja, jak i Shannon uświadomimy im, że nie jesteśmy już dłużej do wzięcia.- powiedziałem i by przypieczętować te słowa, jeszcze raz pocałowałem brunetkę, tym razem z większą namiętnością.

Od razu na niego odpowiedziała, co rozkręciło całą sytuację. Moja prawa dłoń powędrowała  w jej rozpuszczone, lekko kręcone włosy, a lewa powoli podwijała jej sukienkę. Jednak, jak zawsze dzieje się w takich momentach, rozległo się głośne pukanie. Westchnąłem i poszedłem otworzyć drzwi, a Fancy poprawiła swoją sukienkę. Zobaczyłem w nich mojego brata, którego ramienia trzymała się Renata. Nie powiem, byłem zaskoczony jej strojem, bo jeszcze nigdy wcześniej nie widziałem jej w sukience. Co prawda wyglądała inaczej niż Fancy, ale… teraz zdałem sobie sprawę, ze naprawdę ładna z niej kobieta. Chociaż z charakteru okropna.

- Gotowi?- zapytał Shann.

- Jasne.- odpowiedziałem wciąż patrząc na jego partnerkę.- Ładnie wyglądasz.- zwróciłem się do niej.

- Lepiej bierz swoją dziewczynę i ruszaj, bo jeszcze pomyślę, że ze mną flirtujesz.- powiedziała patrząc na mnie chłodnym wzrokiem.

Teatralnie przewróciłem oczami i podałem dłoń Wright.

- Uważaj, bo ci jeszcze tak zostanie.- prychnęła, odwracając się do mnie plecami.

Shannon tylko uśmiechnął się przepraszająco, ale zaraz ruszył ze swoją wybranką do windy. Fancy na pocieszenie po tej krótkiej wymianie zdań, pocałowała mnie w policzek i też ruszyliśmy w tamtą stronę. Sztucznie uśmiechając się do siebie, stanęliśmy w windzie, by zjechać nią na parter, gdzie czekała na nas specjalna limuzyna. Usiedliśmy tak, że każda para siedziała na oddzielnej kanapie i ruszyliśmy na miejsce imprezy. Poprzez ciągłą rozmowę z Fancy, starałem się ignorować Renatę, która próbowała mnie sprowokować przy każdej nadarzającej się okazji. Ale musiałem zachowywać się w porządku, przynajmniej po to, by Shannon mi później nie marudził, że byłem nie miły dla jego ukochanej.

Po 40 minutach dotarliśmy na miejsce. Wysiadłem jako pierwszy i podałem dłoń, zarówno Fancy jak i Renacie. Nie chciałem wyjść na kompletnego chama, więc uśmiechnąłem się do niej grzecznościowo, gdy czekała aż mój brat wygrzebie się z pojazdu. Głęboko odetchnąłem świeżym powietrzem i podałem ramię mojej partnerce. Przy wejściu do dużego szklanego klubu podałem swoje nazwisko i pokazałem dowód na potwierdzenie danych. Ochroniarze od razu nas przepuścili, a my weszliśmy w głąb tego szklanego i nowoczesnego budynku. Gdy tylko weszliśmy do Sali podświetlonej w całości na fioletowo, z wielką srebrną dyskotekową kulą zwisającą z  sufitu, podbiegł od nas mój kolega, od którego dostaliśmy te zaproszenia.

- Chodźcie za mną!- powiedział, próbują przekrzyczeć muzykę.

Ruszyliśmy więc za nim, aż doszliśmy do tym razem podświetlonej na zielono sali z barem i stolikami. Usiedliśmy przy jednym z nich, a kelner przyszedł do nas odebrać zamówienie.

- Stary, ze sto lat cię nie widziałem!- powiedział niewysoki, rudawy mężczyzna około 40.

- No to prawda. Dzięki, że nas zaprosiłeś.

- Z największą przyjemnością. Są tutaj różne zespoły, Paramore i nawet kręci się tu gdzieś Shinoda. Jak dobrze poszukasz to znajdziesz w tym tłumie.- zaśmiał się.- Mniejsza z tym, kim jest twoja śliczna partnerka?

- Ups… wybacz. To jest Fancy Wright, moja dziewczyna, a to John Joge, kolega z planu filmowego.

- Miło cię poznać.- powiedziała Francuzka uśmiechając się czarująco do rudzielca.

-A teraz przepraszam was, ale muszę spadać do reszty gości. Czujcie się jak u siebie.- powiedział z uśmiechem, po czym wstając pochylił się nade mną i szepnął mi do ucha.- Ty to zawsze wyrwiesz jakąś gorącą laskę na jedną noc, ech...

Uśmiechnąłem się do niego zakłopotany, po czym popatrzyłem na moją partnerkę. Mierzyła uważnym spojrzeniem oddalającego się Johna, który chyba nie przypadł jej do gustu. Po chwili do naszego stolika dosiedli się kolejni moi znajomi i tak rozpoczęła się ta impreza. Cudem po prostu udało nam się wyrwać ze szponów moich znajomych, których w większości i tak nie pamiętałem, by przejść na parkiet. Muszę przyznać, że kobieta miała świetne ruchy, chociaż nie wykorzystywała ich w 100%, jakby nieśmiałość jej zakazywała. Ale ona przecież nie była nieśmiała…

W pewnym momencie uciekła mi do łazienki, a ja stanąłem przy poręczy czekając na nią. Wtedy też  podszedł do mnie mój brat, który chyba także zgubił swoją partnerkę.

- Zgubiłeś swoją blond wredotę? –zapytałem.

- Kogo?!

- No weź przestań… wiesz przecież, że niezłe z niej ziółko i…

- Ona nie lubi tylko ciebie.- odpowiedział chłodno mój brat.- A to tylko dlatego, że zachowujesz się jak bóg wie kto.

- Shanny nie przesadzaj. Laska mnie po prostu nie lubi i tyle. Nie chciałem jej obrazić.- dodałem czując o co chodzi mojemu bratu.

- Ale to zrobiłeś.

- Jakbyś nie zauważył to ona wszystko zaczyna. Staram się być dla niej miły, chociaż dobrze wiesz, że jej nie lubię. Ale ona ma to gdzieś i próbuje mnie sprowokować.

- No tak, przecież mówienie prawdy ludziom to próba prowokacji. – warknął zły na mnie.

Nagle blondynka wyrosła obok niego tak niespodziewanie, że odsunąłem się od niej zaskoczony jej obecnością. Shannon czym prędzej objął ją w pasie i poprowadził w głąb Sali. Westchnąłem smutno i czekałem nadal na moją partnerkę. Gdy się zjawiła, od razu zauważyła, że coś jest nie tak.

- Co masz taką smutną minkę?- zapytała przyglądając mi się.

- Pokłóciłem się z Shannonem.- mruknąłem.

- O co?

- O kogo. O tę cholerną Renatę. Owinęła sobie Shannona wokół palca i nie widzi teraz, jaka z niej okropna baba.- prychnąłem nadal zdenerwowany zachowaniem i słowami brata.

- Przesadzasz. To twój brat, a ty powinieneś uszanować to w kim on się zakochał. Też nie darzę tej Renaty jakąś wielką sympatią, ale nie wydaje mi się, że będzie złą partnerką dla niego.  Pamiętaj, że to jego życie, w które ty nie powinieneś się mieszać. Jedynie pocieszać go, wspierać. I tylko w taki sposób mu pomagać.

- Nawet ty jesteś po ich stronie.- powiedziałem z wyrzutem.

- Nie jestem po niczyjej stronie. I do póki tego nie zrozumiesz, nie rozmawiam z tobą.- powiedziała ostro, odwracając się w stronę parkietu.

Zagryzłem mocniej zęby w chwili złości. Świetnie, taki wspaniały dzień ma się teraz popsuć?! Tylko dlatego, że mam inne zdanie i… cholera! Szybko ruszyłem za Francuzką i gdy tylko dotarłem do niej przytuliłem ją do siebie szepcząc, że ma rację. Może i ją ma, nie wiem teraz, ale nie chcę się z nią kłócić o mojego brata.

- Zgoda?

- Zgoda.- odpowiedziała, a ja ją pocałowałem, po czym ruszyliśmy zatańczyć.

____________________________________

Zaskakuję, nie? Tak szybko rozdziały daję po sobie. Ciekawe kiedy wena mi się skończy. Mam prośbę, nie czepiajcie się literówek czy innych małych błędów, bo naprawdę nie ma kto mi sprawdzać tych rzeczy, a gdybym miała sama to robić po raz 2 to musiałabym dopiero po kilku dniach, by je zauważyć. Jest mi bardzo miło, że podobała Wam się moja scena miłosna. Trochę nad nią siedziałam, dużo tutaj zdziałała moja wyobraźnia, ale mam nadzieję, że wszystko było ok :) Co do jednego z komentarzy a propo zmiany Jareda… Wy serio myślicie, że teraz Dziadu u mnie będzie takim potulnym biednym Jayusiem? Jak tak, to się grubo mylicie. On dopiero oswaja się z myślą, że umiera, potem to się dopiero zacznie dziać :D Co do Klaudii, która miałaby coś do powiedzenia a propo związku Jr- Fancy… to jeszcze o tym będzie. W następnym rozdziale będzie o wiele więcej Ciacho i Shannona, bo… rozdział oczami starszego Leto. Bardzo spodobało mi się to, że Vamp zauważyła, że Jared nikomu nic nie mówi, bo nie chce litości. O tym też będzie w następnym rozdziale. Lea, a propo Twojego komenatzra i tego „BO WIEM” to nie bądź taka pewna ;) Może nie dokładnie tak jak sobie to wyobrazasz, ale będzie coś w tym stylu. Ale to zobaczysz soon :P

Jejuś aż 9 komentarzy dostałam *.* Dziękuję Wam, trzymajcie tak dalej! Taka radość :) <333

Rozdział dedykuję tym razem Pauli :) Dzięki za każdy komentarz :))