Wywiad 2

WYWIAD, który przeprowadzała ze mną Lea :) Bo trochę czasu minęło i myślę, że mieliście trochę pytań.

Kiedy dokładnie zrodził się pomysł stworzenia Into The Wild? Było to na

długo przed opublikowaniem prologu i czy miałaś już wtedy napisane

jakieś chaptery?

Hym… szczerze mówiąc nie pamiętam. Było to bardzo dawno temu, o wiele

wcześniej niż choćby stworzyłam stronę z tym moim dziwnym tworem. Gdy

zaczęłam publikować rozdziały miałam około 10 już napisanych i mniej

więcej wymyśloną historię. Oczywiście z każdym dniem coś dodaję, wpadają

mi przeróżne pomysły na akcje do głowy, ale ogólny zarys, tak zwany

kręgosłup tej historii mam już ułożony i myślę, że nie raz jeszcze

zaskoczę.

Zaskakujesz cały czas, bo gdy zaczynałaś publikować na ITW, byłaś w

trakcie dwóch innych opowiadań, które teraz są zawieszone. Masz w

planach doprowadzenie ich do końca, albo stworzenie kolejnej, zupełnie

innej historii?

Mam ich historie także wymyślone. W całości, a This Is War ostatnią

część już nawet napisaną. Ale brakuje mi „środka” tego opowiadania, więc

jest na razie zawieszone. Chciałabym je pisać równocześnie z ITW, ale

nie mam niestety czasu. Mam szkołę i muszę jakieś minimum jej poświęcać

poza tym jeszcze są koncerty, spotkania z przyjaciółmi, imprezy w stylu

„Dziadu Najt” i jeżdżę konno. To wszytsko zabiera wolny czas. Choć i

tak jego dużą część poświęcam pisaniu. Jak nie opowiadania to innych

rzeczy, ale to już moja tajemnica. Co do nowej historii… często zdarza

mi się, że mam ochotę napisać coś nowego. Zawsze są to oryginalne

pomysły, te oklepane historie mnie po prostu nudzą. Nie chcę nikogo

obrażać, broń Boże, ale ja osobiście wolę przekraczać granice i ustalać

nowe. Myślę, że jak tylko skończę ITW to zabiorę się

za tamte zawieszone, czasem bardzo brakuje mi pisania o tych

romantycznych historiach, których nie znajdziecie, przynajmniej na

razie, w ITW, i dokończę je.

Przynajmniej na razie? Czyli są szanse, że czytelnicy, którzy zadają

sobie pytanie, czy szykuje się jakiś poważniejszy związek, w końcu

dostaną odpowiedź, chociaż później, niż prędzej? Ewidentnie widać, ze

zarówno w przypadku Klaudii i Mata, jak i Jareda i Fancy coś jest na

rzeczy.

Zależy czego oczekują. Nie sądzę żeby byli zadowoleni, jak już

przeczytają o tym rzekomych „związkach”. Na pewno nie będą to pospolite

relacje. Jak na razie jedyny taki „związek” o którym mogę coś powiedzieć

to Shannon i Renata. Chcę też zauważyć, że po tym co przeszedł Jay, z

psychologicznego punktu widzenia, nie jest w stanie stworzyć normalnego

związku. Ale to już interpretujcie sami, albo poczekajcie aż się

sytuacja wyjaśni. A z Klaudią i Matem… zaskoczę Was. Tak myślę.

Mam nadzieję, że nie pod koniec opowiadania? Chyba, że masz zaplanowaną

mniej więcej ilość rozdziałów, tak jak w przypadku Thirty Seconds Story,

gdzie było ich 30? Masz już zakończenie tej historii? Czy może

wymyśliłaś parę wersji i jeszcze nie zdecydowałaś, którą zakończysz

opowiadanie?

To niech będzie niespodzianka kiedy to się stanie. Myślę, że ktoś to

głęboko by to zanalizował pewnie już teraz by wiedział co i jak będzie.

Nie mam zaplanowanej liczby rozdziałów. Raz tak zrobiłam i bardzo trudno

było się tego trzymać, choć i tak ułatwiłam to sobie pisząc ręcznie w

zeszytach. Teraz mając Blackberry prawie w ogóle nie piszę opowiadania

na papierze. Zakończenie mam, epilog mogę powiedzieć, że także, ale on

jest ciągle rozwijany.

Następny rozdział ma okrągły nr – 50, szykujesz z tej okazji jakąś niespodziankę?

Nie przykładam do numerków jakieś wielkiej wagi. Ale jak zwykle

myślę, że zaskoczę co poniektórych. Mimo, że to co napisałam wydaje się

oczywiste to będzie taką małą pobudką z sielanki, którą stworzyłam.

A masz swój ulubiony chapter? Z któregoś jesteś najmniej zadowolona? Uważasz któryś za najzabawniejszy, albo najsmutniejszy?

Hym… uważam, że to co do tej pory napisałam jest całkiem w porzątku.

Oczywiście zdarzają się lepsze i gorsze rozdziały, ale myślę że wszystko

trzyma fason. Chociaż… mój ulubiony to chyba rozdział 27 o ile dobrze

pamiętam. Przemyślenia Jared’a w Birmingham w zimę. Zawsze jak go

czytam to przypominam sobie jak sama tak szłam w zimę, czekałam na

Shannona, padał śnieg a wokół mnie była pustka. Myślę, że dobrze go

opisałam. Co do innych… nie umiem stwierdzić. Każdy ma w sobie jakiś

śmieszny element, ale także te smutne, poważne czy wręcz przerażające.

Jak na razie do najsmutniejszych należy pewien rozdział, którego jeszcze

nie opublikowałam. Myślę, że Wy też tak będziecie uważać.

Pojawia się coraz więcej postaci, zostanę one na dłużej, by przyczynić

się bardziej do kolejnych wydarzeń, m.in. tego najsmutniejszego

rozdziału, czy są to role epizodyczne? Może masz zamiar wprowadzić jakąś

nową, bardzo znaczącą postać, która zawita na dłużej niż parę części?

Niektóre zostaną, inne są epizodyczne. Jeśli chodzi o znajomych i

przyjaciół Klaudii, to zależy od tego co się stanie w życiu realnym. A

pozostałe, całkowicie wymyślone jak Mat czy Fancy… te zostaną prawie,

że do końca. Ale w jakiej formie to już pokaże życie. Mam zamiar

wprowadzić jeszcze około dwie ważne postacie. Choć tak naprawdę w

obecnej chwili mogę powiedzieć, że jedna z nich pojawi się na pewno i to

będzie jedna z ważniejszych postaci. Ale jeszcze trochę na nią

poczekacie.

Wspomniałaś o przyjaciołach Klaudii i ich życiu prywatnym. Z tego co

wiem, wiele z nich mieszka setki kilometrów od Ciebie na co dzień. Czy

wprowadzanie ich do opowiadania jest pewnym sposobem na radzenie sobie z

tą odległością i tęsknotą?

Hym…nie ujęłabym tego w ten sposób. Raczej jest to po pierwsze

sprawianie im przyjemności. Pamiętam sama, że gdy moja koleżanka pisała

opowiadanie i umieściła mnie w nim, bardzo mi się to podobało i miałam

straszną radochę, wybaczcie za wyrażenie, więc teraz jak pisze o moim

znajomych to mam to na uwadze. Staram się by choć na chwilę przenieśli

się do krainy marzeń i spełnili je, przynajmniej fikcyjnie. Po drugie

jest to też utrwalanie wspomnień. Niektóre sytuacje opisuje takimi

jakimi były na prawdę, nieznacznie je zmieniając na potrzeby fabuły. No i

po trzecie… myślę, że to co napisałaś ma w sobie ziarnko prawdy. Co

prawda wcześniej o tym tak nie myślałam, ale teraz uważam, że coś z tego

może w tym tkwić.

A ci co są blisko: rodzina, znajomi z szkoły, którzy nie interesują się

Marsami, wiedzą, że piszesz opowiadania związane z zespołem? Co o tym

sądzą? Bo jak już wcześniej wspomniałaś, to trochę czasu zajmuje.

Wiedzą. Moi rodzice śmieją się, że powinnam zostać pisarką. Wcześniej

też pisałam różnego rodzaju prace czy to do szkoły czy dla siebie (nie

tylko o marsach) i twierdzili, że jak na mój wiek są całkiem niezłe.

Znajomi ze szkoły widzą, niektóry czytają z ciekawości.

Z tego co kiedyś mówiłaś, to wszystko chciałabyś przedstawić jak

najbardziej realnie, skąd więc pomysł zakochanego Shannona? Myślisz, że

coś takiego mogłoby się mu przytrafić, czy jemu też spadła na głowę

walizka, o czym nie wiemy?

Hym… szczerze powiedziawszy, kilka lat temu, dokładnie to po moim

pierwszym koncercie, wszyscy zgodnie stwierdziliśmy, że jeśli którychś z

Marsów miałby mieć rodzinę to na pewno byłby to Shannon. I tak jakoś

zostało mi to w pamięci. Poza tym Shannon to rybki, a one są bardzo

romantyczne i marzące o prawdziwej miłości. Zresztą bardziej Shannona

widzę w roli ojca i męża niż Jared’a. Dodatkowo zrobiłam to też dla

Ciastko, która uwielbiała Shannona. Obecnie to się zmieniło, (chyba

każdy wie czemu), ale pomysł Shannona pozostał i czytając to sądzę że ma

uśmiech na twarzy No i tzreba jeszcze dodać, że Shannon to uczuciowy człowiek. Popatrzcie choćby na jego relację z bratem.

Widzę, że pomysły idą z każdej możliwej strony, ale chciałam się

dowiedzieć jaka muzyka najbardziej Cię inspiruje, jakiś konkretny

wykonawca?

Oj nie mam konkretnego wykonawcy. Zależy co chcę napisać. Jeśli jest to

coś smutnego to w słuchawkach leci Alibi, AMM, Go Too Soon Simple Plan,

Placebo czy no nie wiem, Pink Floyd. Za to jak coś radosnego to to

żwawe piosenki np. My Chemical Romance , Kill Hannah czy Kanye West.

Nawet ostatnimi czasy dupstep. To zależy od mojego humoru, od tego co

chcę napisać i na co mam akurat wenę.

A miejsce? Jest jakieś, w którym wena przychodzi najczęściej, gdzie najlepiej Ci się pisze?

Nie mam takowego. Ale pora na pisanie to głównie noc. Najlepszy klimat wtedy się pojawia i dzięki temu piszę jak piszę.

A zdarza Ci się opisywać członków zespołu, głównie Jareda, jako kochane

osoby, podczas gdy w życiu prywatnym masz dzień chęci pozabijania ich

wszystkich?

Czasami. Ale zazwyczaj, gdy mam taki dzień piszę coś wprzód, gdzie mogę

się „wyżyć” na tych postaciach. Jednak zazwyczaj muszę się trzymać tego

co sama sobie ustaliłam. Szczerze mówiąc to ciężko się pisze pozytywy

widząc tylko negatywy. Ale czasem trzeba.

Właśnie, czasem trzeba, zwłaszcza, gdy wszyscy czytelnicy mają nadzieję

dalsze o dalszych losach bohaterów ITW, ale zadają sobie pytanie

„kiedy?”, bo słyszeli plotkę, że nowego rozdziału na razie nie będzie.

Jesteś w stanie powiedzieć nam kiedy się czegoś dowiemy?

Oczywiście. Rozdział będzie SOON ;)